سوره القلم
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ نٓ وَ ٱلۡقَلَمِ وَ مَا يَسۡطُرُونَ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ نون، سوگند به قلم و آنچه مى‌نويسند!
مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ
2كه تو نسبت به نعمت پروردگارت ديوانه نيستى،
وَ إِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ
3و قطعا براى تو پاداشى بى‌پايان است.
وَ إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ
4و مسلما تو بر شيوه (اخلاقى) بزرگوارانه‌اى هستى.
فَسَتُبۡصِرُ وَ يُبۡصِرُونَ
5پس بزودى مى‌بينى و مى‌بينند،
بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ
6كه كدام يك از شما (ديوانه) فريب خورده‌ايد!
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَ هُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
7براستى كه پروردگارت خود، به كسى كه از راهش گمراه گشته داناتر است؛ و (همچنين) او به (حال) ره‌يافتگان داناتر است.
فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
8پس از تكذيب كنندگان اطاعت مكن.
وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ
9(آنان) سستى كردن تو را و سستى كردن خود را آرزو مى‌كنند.
وَ لَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ
10و اطاعت مكن از هر بسيار سوگند يادكن خوارشده؛
هَمَّازٖ مَّشَّآءِۢ بِنَمِيمٖ
11بسيار عيب‌جويى كه به سخن چينى فراوان گام بر مى‌دارد؛
مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ
12بسيار بازدارنده از نيكى، تجاوزگر گنه پيشه؛
عُتُلِّۢ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ
13پرخور سخت دل، كه بعد از اين (همه) بى‌تبار است.
أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَ بَنِينَ
14(اينها بخاطر آن است) كه داراى ثروت و پسران است!
إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
15هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى‌شود مى‌گويد:« (اينها) افسانه‌هاى پيشينيان است. »
سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ
16بزودى بر بينى او داغ مى‌نهيم!
إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ
17در حقيقت ما آن (تكذيب‌گر) ان را آزموديم همانگونه كه باغداران را آزمايش كرديم، هنگامى كه سوگند ياد كردند كه آن (ميوه‌هاى باغ را) صبحگاهان حتما بچينند.
وَ لَا يَسۡتَثۡنُونَ
18و استثنا نكنند؛
فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمۡ نَآئِمُونَ
19و (عذاب) چرخنده‌اى از جانب پروردگارت برگرد آن (باغ) بچرخد، در حالى كه آنان خوابيده بودند.
فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ
20و همچون درختان قطع شده (و خاكستر شده) گرديد.
فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ
21و صبحگاهان يكديگر را ندا دادند،
أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ
22كه اگر ميوه چين هستيد به سوى كشتزارتان بامدادان بيرون رويد.
فَٱنطَلَقُواْ وَ هُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ
23و با شتاب رفتند در حالى كه آنان آهسته به يكديگر مى‌گفتند:
أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ
24« كه امروز هيچ بينوايى در آن (باغ) بر شما هرگز وارد نشود. »
وَ غَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ
25و بامدادان بيرون رفتند در حالى كه بر منع (بينوايان مصمم و) توانا بودند.
فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ
26و هنگامى كه آن (باغ) را ديدند گفتند:« قطعا ما گم گشته‌ايم!
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
27بلكه ما محروم شده‌ايم! »
قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ
28ميانه روترين آنان گفت:« آيا به شما نگفته بودم كه چرا تسبيح نمى‌گوييد؟! »
قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
29گفتند:« منزه است پروردگار ما، در واقع ما ستمكار بوديم! »
فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ
30و برخى آنان به برخى [ديگر] روكرده، در حالى كه يكديگر را سرزنش مى‌كردند.
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ
31گفتند:« اى واى بر ما كه ما طغيانگر بوديم!
عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ
32اميد است كه پروردگارمان بهتر از آن براى ما جايگزين كند! [چرا] كه ما فقط به سوى پروردگارمان مشتاقيم ».
كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُ وَ لَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
33عذاب (دنيا) اينگونه است، و حتما عذاب آخرت بزرگ‌تر است، اگر (بر فرض) مى‌دانستند.
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
34در حقيقت فقط براى پارسايان (خود نگهدار)، نزد پروردگارشان بوستان‌هاى پرنعمت (بهشت) است.
أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ
35و آيا مسلمانان را همچون خلافكاران قرار مى‌دهيم؟!
مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ
36شما را چه شده؟! چگونه داورى مى‌كنيد؟!
أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ
37بلكه آيا براى شما كتابى است كه از آن درس مى‌خوانيد،
إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ
38كه در آن (كتاب) است كه آنچه را شما بر مى‌گزينيد براى شماست؟!
أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ
39يا براى شما بر ما سوگندها (و پيمان‌ها) ى رسايى تا روز رستاخيز است كه آنچه را داورى مى‌كنيد براى شماست؟!
سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ
40از آنان بپرس كه كدامشان بر اين (سوگند و پيمان) ضامن هستند؟!
أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
41يا براى آنان شريكان (معبود گونه) است؟! پس اگر راستگويند بايد شريكانشان را بياورند.
يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ
42روزى كه (لباس) از ساق (پا) ها برطرف شود (و كار مشكل گردد) و به سجده فراخوانده مى‌شوند و [لى] نمى‌توانند (سجده كنند).
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ وَ قَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَ هُمۡ سَٰلِمُونَ
43در حالى كه چشم‌هايشان (از ترس) فروتن گشته (و) خوارى آنان را فرا مى‌گيرد؛ و بيقين همواره به سوى سجده فراخوانده مى‌شدند در حالى كه آنان سالم بودند.
فَذَرۡنِي وَ مَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ
44پس من و كسى را كه اين سخن (قرآن) را تكذيب مى‌كند رهاكن! بزودى از جايى كه نمى‌دانند، بتدريج گرفتارشان خواهيم كرد!
وَ أُمۡلِي لَهُمۡ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ
45و به آنان مهلت مى‌دهم، [چرا] كه نقشه من استوار است.
أَمۡ تَسَۡٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
46يا از آنان پاداشى مى‌طلبى، پس آنان از زيان (آن) گرانبارند؟!
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
47يا (اسرار) نهان فقط نزد آنان است پس آنان (از آنجا) مى‌نويسند؟!
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَ لَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَ هُوَ مَكۡظُومٞ
48پس براى (ابلاغ) حكم پروردگارت شكيبا باش، و مانند همراه ماهى (يونس) مباش! هنگامى كه ندا در داد در حالى كه او مورد خشم قرار گرفته بود.
لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ مَذۡمُومٞ
49اگر نعمتى از پروردگارش او را درنيافته بود، حتما به كرانه خشكى افكنده مى‌شد در حالى كه او نكوهيده بود.
فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
50و [لى] پروردگارش او را برگزيد و وى را از شايستگان قرار داد.
وَ إِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ
51و مسلما نزديك بود كسانى كه كفر ورزيدند هنگامى كه آگاه كننده (قرآن) را شنيدند با چشمانشان تو را بلغزانند و مى‌گويند:« قطعا او ديوانه است. »
وَ مَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
52در حالى كه آن (قرآن) جز يادآورى براى جهانيان نيست.
سوره الحاقة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ تحقق يابنده.
مَا ٱلۡحَآقَّةُ
2تحقق يابنده چيست؟
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ
3و چه چيز تو را آگاه كرد كه تحقق يابنده چيست؟
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ
4(قوم) ثمود و عاد (عذاب) كوبنده را دروغ انگاشتند.
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ
5و اما (قوم) ثمود پس بوسيله (عذاب) طغيانگر هلاك شدند.
وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ
6و اما (قوم) عاد پس با باد سرد سركش هلاك شدند.
سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ
7كه آن (باد) را هفت شب و هشت روز بنيان كن بر آنان مسلط كرد، و آن قوم را در آن (مدت) بر زمين افتاده مى‌بينى، چنانكه گويى آنان تنه‌هاى درختان خرماى فرو ريخته‌اند!
فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ
8و آيا از آنان هيچ بازمانده‌اى مى‌بينى؟
وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ
9و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و شهرهاى زير و رو شده (قوم لوط) خطاكارانه آمدند،
فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً
10و فرستاده پروردگارشان را نافرمانى كردند، و (خدا) با گرفتارى فزاينده‌اى آنان را گرفتار ساخت.
إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ
11در حقيقت ما هنگامى كه آب طغيان كرد، شما را در (كشتى) روان سوار كرديم.
لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ
12تا آن را براى شما يادآورنده قرار دهيم و گوش‌هاى فراگيرنده آن را فراگيرد.
فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ
13و هنگامى كه دمى يگانه در شيپور (حوادث آستانه رستاخيز) دميده شود،
وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ
14و زمين و كوه‌ها (از جاى) برداشته شود و با يك (ضربه) خردكننده خرد (و هموار) شوند!
فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ
15و در آن روز حادثه (رستاخيز) واقع شود،
وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ
16و آسمان شكافته شود پس آن (آسمان) در آن روز سست باشد.
وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ
17و فرشتگان در اطراف آن (آسمان) هستند؛ و در آن روز تخت (جهاندارى و تدبير هستى) پروردگارت را هشت (نفر) بر فرازشان حمل مى‌كنند.
يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ
18در آن روز (شما بطورى) عرضه مى‌شويد كه هيچ پنهانى از شما پوشيده نمى‌ماند.
